Nog helemaal slaperig rekt Zoë zich uit in haar bedje. Ze wrijft met haar handjes in haar ogen en kijkt verwondert om zich heen. Er wordt alweer aangebeld! Nee hè. En zo vroeg nog wel – wie kan dat zijn? Het is nog te vroeg om op te staan. Rufus blaft.
Heel langzaam zet ze haar linkerbeen op de grond. Vervolgens haar rechterbeen een beetje vlotter. Zoë loopt naar het raam en ziet de pakketbezorger voor de deur staan. Met twee gigantische pakketten.
“Bram, kijk eens”, roept ze naar haar grote broer. “Dat zijn cadeaus!”
Bram mompelt iets en draait zich nog een keertje om. Zoë staat naast zijn bed, schudt aan zijn arm.
“Word nou wakker. De pakketten zijn vast voor ons.”
Dat de luiwammes niet wakker wil worden, kan ze niet waarderen. Maar er is iets veel belangrijkers. Al trippelend loopt ze naar de woonkeuken, waar het naar koffie en versgebakken broodjes ruikt. Ze ziet nog net dat haar moeder de deur achter zich dichttrekt en via de tuindeur naar buiten loopt.
“Bram, Bram, kom nou!” Zoë staat weer naast het bed van haar slaperige broer.
“Er staan twee reusachtige pakketten voor de deur.”
“Zijn die voor ons?”
Hij gaat rechtop zitten en rekt zich uit. Omdat Zoë flink op hem inpraat, staat even later met haar in de tuin, waar hun vader net de pakketten heeft neergezet. Als hij eentje weer een beetje optilt, staan de kinderen naast hem.
“Wat is dat, papa? Wat is dat?”, schreeuwen ze door elkaar.
“Een verrassing!”, roept mama uit de keuken. “Kom snel binnen, dan vertellen we jullie wat we vandaag van plan zijn.”
Zo snel hebben de kinderen nog nooit ontbeten. Want in de dozen zit een heel huis – met een glijbaan. Dat hebben ze net te horen gekregen. Het moet alleen nog in elkaar gezet worden.
“O, natuurlijk”, roept Zoë, hoewel ze helemaal niet snapt hoe een heel huis in die dozen kan passen. Daarom wil ze alweer naar de tuin om dat uit te zoeken. Maar papa roept dat ze even bij de computer moet komen: “Kijk, dit is de Modellendatabank van QUADRO. Daarin kunnen we zien hoe het huis er uiteindelijk uit zal zien. En als je hierop klikt, kunt je het huis laten draaien en van alle kanten bekijken.”
Bram is nu ook van de partij en wijst een anderen constructie aan.
“En die dan?”
“Wat bedoel je?”, vraagt papa.
Maar Zoë heeft het al begrepen. “Oh, die is toch veel gaver. Die wil ik!”
De beslissing is snel gevallen: ze gaan een echt kasteel bouwen. En daaraan kunnen ze ook een glijbaan koppelen.
Papa kiept de reusachtige doos om op het gazon – honderden onderdelen liggen verspreid in de tuin. Zoë pakt snel een verbinding en rent er lachend mee door de tuin, terwijl Bram alle onderdelen zorgvuldig gaat tellen. Geconcentreerd telt hij de gekleurde buizen en vertelt zijn vader trots hoeveel het er zijn. Die gaat strategisch te werk: eerst even een overzicht krijgen en dan stap voor stap monteren. Maar Zoë heeft al twee buizen met een verbinding aan elkaar gekoppeld. Dan nog een verbinding en nog een buis. Geïnspireerd door zijn zusje pakt Bram een QUADRO paneel en zet die in de constructie die Zoë heeft gebouwd.
Papa neemt het heft weer in handen en legt uit wie wat moet doen. Zijn vrouw zit op een bankje onder het zonnescherm, kijkt toe en zegt glimlachend dat het haar man allemaal te veel wordt. Als Rufus dan ook nog eens midden tussen de onderdelen staat en aan het daktextiel snuffelt, vindt ze het tijd om in te grijpen en duidelijke instructies te geven. De hond wordt aangelijnd. Papa zet de onderdelen in elkaar. Zelf laat ze Bram zien hoe je de QUADRO sleutel kunt gebruiken. Ondertussen schroeven Zoë en haar vader de eerste onderdelen vast. Geen spoortje chaos meer. Vol concentratie zijn ze allemaal aan het bouwen. Zelfs de hond kijkt met gespitste oren toe.
“Korte pauze!”, roept mama vanuit het huis en ze loopt de tuin in met vers gesneden meloen en koude appelsap. “Dat hebben we wel verdiend.” Ze knikken allemaal tevreden en doen zich tegoed aan de frisse versnapering, voordat ze weer aan het werk gaan.
Bram kijkt toe terwijl zijn vader bezig is en het model steeds meer vorm krijgt. Zoë verzamelt de schroeven die de hond door de tuin heeft verspreid.
Rond het middaguur is het dan zover: de constructie is gemonteerd. Bram is apetrots. Er missen alleen nog wat panelen en hier en daar een schroef. Iedereen gaat even op een afstandje staan om het werk te bewonderen. Dan gaan ze snel verder; met een duidelijk doel voor ogen zetten ze de eindsprint in.
Bram test het model onderin op stabiliteit. Zoë laat haar vader zien waar nog een schroef ontbreekt, en mama dekt de tafel. Ze heeft nog een tweede verrassing in petto: om het te vieren gaan ze ook nog barbecueën. Ze denkt dat iedereen straks wel berenhonger zal hebben na alle inspanningen.
Alleen nog een paar dingen in orde maken en dan is het kasteel klaar! Hoe laat is het eigenlijk? Ach, wat maakt het uit.
Mama applaudisseert als de glijbaan aan de constructie wordt gezet. Zoë kan niet meer wachten en glijdt er al vanaf, hoewel nog niet alles is vastgeschroefd. Voor QUADRO geen probleem. Toch schroeft papa het nog even professioneel aan elkaar vast en zorgt hij ervoor dat alles naar behoren is.
Zonder dat het iemand is opgevallen, zit de laatste schroef erin. De constructie is helemaal klaar. Terwijl papa nog de overgebleven schroeven zoekt en mama om veiligheidsredenen hier en daar een paneel andersom gemonteerd wil hebben, zijn Zoë en Bram in volle vaart aan het klimmen en glijden.
Samen hebben ze het voor elkaar gekregen!
Gelukkig hebben ze tussendoor nog een boterham gegeten, want als mama de BBQ aansteekt, merkt ze dat het al drie uur is. Maar dat interesseert de kinderen niet. Ze laten net hun buurkinderen Sem en Yara hun kasteel zien. Zoë vertelt opgewonden hoe ze het model hebben gebouwd. Bram schept een beetje op als hij zegt dat papa alleen heeft gedaan wat zij hem opdroegen. De stemming is goed en mama belt de ouders van de kleine Sem en Yara op en vraagt of ze ook naar hen toe willen komen. Ze nemen een salade en wat te drinken mee. De twee gezinnen zitten na het eten samen aan tafel en kijken toe hoe hun kinderen gezellig aan het spelen zijn.
Wat een geweldige dag.
’s Avonds wordt er zelfs niet gediscussieerd over dat het bedtijd is. Zoë en Bram vallen tevreden in diepe slaap.
Alleen papa heeft nog geen rust. De hond is sinds vanochtend niet meer uitgelaten – en niemand heeft het gemerkt. Door alle opwinding zijn ze de stakker vergeten! Papa loopt nog een rondje met hem door het park en gaat daar op een bankje zitten. Aan de horizon kleurt de zon oranje. Op de website https://quadrobenelux.eu/ ontdekt hij dat je met QUADRO ook eigen creaties kan maken – met het gratis QUADRO computerprogramma.
Bij thuiskomst vertelt hij zijn vrouw erover. Ze zijn het er meteen over eens dat ze absoluut nog een keer met zoveel plezier samen iets moeten gaan bouwen, en dan met eigen ideeën.
… en als dan de herfst zijn intrede doet, geeft mama weer duidelijk aanwijzingen, want dan moet het QUADRO klimrek naar binnen verhuizen. Het is de bedoeling dat het in de kinderkamer komt te staan. Natuurlijk weer met correct geplaatste panelen en alles erop en eraan. En misschien zijn er dan nog een paar worstjes voor op de BBQ …
Het moraal van het verhaal?
QUADRO betekent niet alleen spelen en klimmen. Maar ook samen bouwen met de hele familie. Als iedereen meedoet – niet alleen de ouders, maar misschien ook oma en opa en vooral de allerkleinsten – wordt het bouwen echt een evenement waarbij iedereen plezier heeft.
Reacties